IX
bilirim deliliğimi
oysa durgun sulardayım nicedir
kırık dökük olsam da
sevgiden yana kırılmaz yüreğim
korkum hep yetememek sana
su
bilirsin
deli de akar zamanla
nehir yatağını arıyor derler
bakarsın bir gün en güzel şiirler
bir nehrin denize kavuştuğu
ve altın kum tanelerini
denize bıraktığı yerlerde olur
desenler ve çizgiler uyuyor
aynı pijamalarda uyuyoruz demek ki
enine ve boyuna çizgili
hapishane parmaklıkları
pencerede umut kuşu yüreğim
haydi kanatlan şimdi
bilirim
isterse insan dağlar da yürür
ama tek kişilik olsaydı dünya
neden Adem neden Havva
su olmak
önce bulut belki de
su mu buluttan bulut mu su dan
bir rüzgarla mı yükselmek göğe
yoksa duman duman mı
seviyorsak elbet yağmur düşmeli yere
sis olmamalı asla ve çiğ damlası
bir dalda bir yaprak da güzel olsa bile
ten de terin izdüşümünce güzel çiğ belki
ama kelimelerce korkulu
su damlasınca düşmek toprağa, yaprağa
belki de karışmak bir akarsuya
bir ceylan sabah serinliğinde gelir suya
bir gül neden düşer kuytuya
ya elleri, elleri var mı şiirin
bilirim hüznü dağıtırım gecelerde
benim kara gecelerin amâ postacısı
benim raysız yollarda tren bekçisi
bilirim rüzgarı bendendir her öfkenin
ve bilirim yüreklere düşen gölgemi
ben dalgalı denizlerde tükenmiş gemi
ben kaptanı yitik Titanik
böyle bilme beni
yüreği elinde bir çocuğum ben
tut ellerimden
sana koştumsa ürkme sevgimden
oysa sen ışıksın ben karanlık
hadi kibritçi kızın hüznünü at da
yak bir duman tütümü sevdayı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder