Bağbozumu

büyü-memiş hayallerle kıtalar dolaş, sür

zelzeler arasında kısa-uzun bir ömür.

ve tebessüme mahkum edilmiş yüzün,

maskelerin ardında saklı bir hüzün.

yağmurlar boşanırken gözlerinde

üşürken tenin kutuplarda, buz...

senimi ıslatan dudaklarımda tuz.

ve çiçekçiçek kokan mis gibi tenin,

benim-se köle olmuş aklım, bedenim

kurumuş çöller olmadan henüz vaha,

bahar gelmeden ağaç dallarına daha,

yeni başladık yürümeye elele seninle,

sevda yollarında şarkımızı bir dinle.

olmasın artık,çiçekleri soldurulmuş,

mevsimleri bir bir hazana döndürülmüş,

ağlama yetsin, bitsin artık hüzünler,

bundan sonra bize,bağbozumu mevsimler

yaz sevdiğim dudaklarım-da kiraz, ellerimde üzümler...

Daha ne olsun

RESİMALTI

daha ne olsun:
yaşamla ölüm arasında
gidip gelen ince uzun bir çizgide
her akşam ölüme bir adım daha yakın
her sabah yeniden tutunarak hayata
acılar içinde sürüklenip gidiyoruz İŞ/te
İŞ dediğim; yaşamak için
bahane olsun...

17 can

Ne yazık ki
bazı hayatlar zor, bazı ölümler kolaydır.

tıpkı bazı ölümlerin çok zor,
bazı yaşamların ise çok kolay olduğu gibi...

Şey (*)

Dostluk, arkadaşlık, sevgi.
adı ne olursa olsun

Aranızda
sizi bir arada tutan
adını bile bilmediğiniz
bir şey vardır.

O yiter, her şey biter...
(*) bu bir şiir değildir...

Orda kal, portakal

ürküttüğün gölgenin, peşinden gitme sakın

kovalarsın kaçar, kendini bir şey sanır.

yalanı kendine, gerçeği kendine

hint kumaşı olsa, bundan bana ne.
aldatırken aslında, insan kendi aldanır...

Ceylana 1000 Mektup - 6 -

VI

neye yarar lâl olup susmak

neye yarar direnmek sensizliğe

mahkum etmesi insanın yüreğini

ve tenini hapsetmek sessizliğe

anahtarı unutulmuş kapılar arkasında

bilirim

yanlış adımların korkusuyla kendini

tekerlekli sandalyelere çivilemeyi

oysa her insan uçmayı bilir, bilirsin

tıpkı her kuğunun yüzmeyi bildiği gibi

ne demektir

kendi ellerini kelepçelemek bilirim

bilirim sensizlikte tükenmeyi sevgilim

pencerelerde bir ışık bekler ya gözlerim

oysa perdeleri çeken benim bilirim

karanlığa mahkum eden beni benim ellerim

yine de gözlerimiz delebilir karanlıkları

sen gelmişsen, bilirim karanlık gecelerde

süzülür yedi rengi güneşin, vurur yüzüme

kat kat kapalı perdelerden

vaktini bilir de uyanır tenim

bir sabah mahmurluğuyla gerinirim

ve derim ki hoş geldin sevdiğim

gün doğar, yeter ki sen gel beklediğim

kahvaltıma buyur ederim seni

sevgiyi yudumlarız bir bardak çaydan

bir de, yarım şeker tadı dudaklarından

ah deli gönlüm, uslanmaz ki bu halden

haydi yırt perdeleri

aç pencereni bana yine

korkmadan sevmekten, sevmekten

bir çift sevdalı kanat ol

uç da gel, konuver ellerime

gel geleceğim, bekleyenine...

beni sen hasta ettin

yalanım yok

ağresifliğimin sebebi sensin

bu kadar öfkenin

ters adam olmamın.

elime yüzüme bulaşması

her tuttuğum işin

yarım yamalak olması her dikişin

haddi hesabı yok
aklımı başımdan aldığın günden beri

yaşadığımın sinir harbinin

içtiğim antideprasanın

tekmelediğim kapı

yuttuğum uyku hapının.

yalanım yok.

sebebim sensin

beni sen hasta ettin...

sevgili ...

kapına bir gül bıraktım

ben gülleri sevmem, deme hemen gülüm

say ki gözü yaşlı bir karanfilim

say ki su üstünde nilüfer, o benim

avucunda iki çitleyimlik günebakan

say ki çok sevdiğin bir papatya

seni seviyorsa bu garip adam

sensizce ağlayan, bir nergis olsa ne çıkar.

Umuda kaçamak

gürültülü kalabalıklarında şehrin

saygısız, ite kaka, alelacele yürürken
kendi ellerimden tutup, kendimi sürükleyerek
senimle başbaşa kalmak için dağlara kaçasım gelir.

sürüklenirken zaman denen nehrin sularında
kalın bir dal daha çabuk kurur, odun olur.
bir tohum ek, bir fidan daha dikelim ne olursun
bir fidana tutun ki; ileride umudun, umudum olsun.

Yapma

hiç yüksekten düştün mü

ben çok düştüm

ve çok canım yandı inan

öyle oluyor işte bazen

iki kırılgan yürek

ötekine küserek

bir dalda tutunamıyor

susma kırıldığın zaman

susma ama isterim ki; dinle

ben küsmem kırıldığım zaman

sen de küsme, konuş benimle

Ömrümüz olsun

bulutlar hızla geçer
gözlerinin önünden
sıcak nefesimden kopup gelen
bir rüzgar tenini öptüğü zaman

çiçekler tomurcuktan açar
karbeyaz birer gül olur

henüz yeterince koklayamadan
hızla gün doğar ve tükenir zaman

hem zaman dursun istiyor insan

hem de hepsini yaşamayı mevsimlerin

bütün düşleri, kısa metraj olmayan
bir film şeridi gibi...

hem soluk soluğa
hem de soluksuz...

Mesafeler

hani yetmiyor gibi mesafeler

sesli harfleri çalınmış kelimeler

dilsiz yüreklerle, konuşamıyoruz bile

oysa barış ve sevda
dağlarda yüksek sesle söylenmesi gereken
özgürlük türküleri değil miydi?
hani nerde, nerde hani?

kolay değil
insan yüreğinde yolculuk

kolay değil , uçup konabilmek bir omuza

ufacık bir rüzgarda
kırılıveren kelebek kanadıyla...

Akıl

akıl başa geldiğinden

ya da baştan gittiğinden beri

böyledir türküsü buraların

kuruyan gözyaşlarımıza inat
çalar söyler, güler oynarız 

can bedenden gidene kadar...

Ceylana 1000 Mektup - 4 -

IV

anlaşılabilir bilirim,
esen her deli rüzgar

dokunabildiğini dalgalandırmak ister

ancak neden düşüme girer bilmem

saçlarının bir telinden koskoca evren

dokunduğumda bilmem neden

kocaman bir dünyayı görürüm

bir yudum suya uzanan avuçlarımda

"esip gelen, her ılık rüzgar

neden tenimi bir öncekinden daha derin yakar"

neden titretir öpüşlerin

ve neden yangınlarda ben, üşüyüp irkilirim

yangını söndürmek için

karşı dağlarda bir ateş yakarlar

ateşe ateş eş, kardeşse eğer

neden bir dudağın ateşini bir diğeri söndürmesin

söndürmek mi yandırmak mı

bulmacamın eksik kelime ne

beni sana kandırmak mı?

kalbine güvenmişim

adımı duyar da

çığlık çığlık sever diye sevgili

kendini şair sansın denilen adam

kollarıyla kuşatır bir evreni

kolay mıdır kuşatmak bir yüreği

kör, topal kelimeden askerlerle

yüreği kuşatacak eller şefkatli

yüreği kuşatacak kollar sevgili

ve dokunacak yürek mangal gibi olmalı

mangal nasıl bir ateşin simgesi

ateş nasıl bir heyecanın alevi

ve dokunmak ateşe ellerinle

sende nasıl bir isyan türküsü

özgürlük nasıl bir eylem türü

teninde insanın

yağmur iplik iplik yağınca mı güzel

yoksa ıslanmak daha mı sağanak

deli bir çağlayan coşar bu gece

dalgalanır su dalgalanır deniz

dalgalanır da deli yürek

dolup taşacağı bendini arar

çölde kaybolmuşçasına sessiz

sesim çıksa sanki kıyamet kopacak

bir çocuk bekler tenimde ölümü

izbe ve karanlık sokaklarında hayatın

sensiz karanlık her gün,
hüznüm senime muhtaç

bir ışık

yürekli bir ışık lütfen...

Ceylana 1000 Mektup -3-

III

sessiz, derinden

ve her solukta yenilenir hayat

biz bizim nefesimizi duyabilirsek

köprüyü mü indirmeli

nehri mi kaldırmalı

nehir dalgaları yükseklere taşır

köprülere ilk dokunuşu dalgaların

söyle bu kadar mı sarsar insanı?

gün gelir köprüler de eğilir ama

aslolan akarsuya kapılıp gitmektir

yüzme bilmesek de, teslim olabilirmektir

suya değen,

ayaklarından ötesi olmasa da

inan, köprü kanatlı bir kuş olabilir

“bir suya kapılıp gitmek istiyorum

dalların kırıldığı yerde, kanatlanan bir kuş olmak istiyorum "

"su olmalı birkaç damla

ve ince bir sızı gibi süzülmeli toprakta"

bir çocuğun minik elleriyle çizdiği

yollarda yol almak

parmak uçlarının değdiği

izleri iz bilmek

yatağım diye nehir olmak size

enginlere gidene kadar coşup

sonra sakin dökülmek bir denize

kırılan değil
yeşeren bir dal olmak

umut olmak ve ümitli olmak

yuvadan uçan minik kuşların

yüreğindeki heyecana ortak olmak

sonra yok olmak

ve yeniden var olmak

ümidvar olmak

"körebe olmak da yakışır insana

dokunarak öğrenebilmek için sana"

gölge oyunlarında

bir gözü görmekten öte

resmedersin ya hani ellerinle

sadece hatları yakalamakla

bir yüzü ezberler ya hani ellerin

ve ne der acaba dudakları bir insanın

seviyorum diyen bir çift ıslak dudağa

dokunduğunda parmak uçlarıyla

yazılabilir mi ürkek ellermin şiiri

sen parmaklarıma değen

avuçlarımın terlerken duyduğu

ve uzaklardan yakına gelen

rüzgar öpmüş çiçek dokunuşları

kokladığım bahar havası

içimde dinmeyen bir bahar özlemi

yazbahar, kışbahar, düşbahar

sen, gelsen ya, yaz...