Yolculuk

yağmurla gelen,
bir su damlası olsaydım

tutunup saçının bir tek teline

süzülmeden düşmek istemezdim tenine

Yaz be yaz

Kardelenler kadar masum

bir o kadar sabırlı

bir o kadar isyankar

bir o kadar da boynu bükük

üşümekten korkmasamda

düşüncemden korkarak

dokunmaya kıyamadığım

ak pak sabahlara açan çiçeğim

kendime saklarken rengini

kendimden bile sakındığım

eteğine rüzgar olup takındığım

yüzünde kendim olup bakındığım beyaz...

varlığında kıymeti bilinmez

yokluğunda hasreti dinmez

yoklukların azlıkların

ve imkansızların rengi beyaz...

biraz kış, biraz kar, biraz ayaz...

elbet sana da yakışır

YAZ...

Gül'e

sen bir limansan

gelen de olur, giden de

yüreğime demir de atsa

gözüm kalmaz benim hiçbir teknede.


 

Do re mi

artık adını heceleyen
sadece ben değilim.

seninle gündüzü geceleyen,
kalbimden seni kıskanabilirim...
 

Nihayet

Ve
sen geldin...

Birbirinin aynısı günlerden bir gün
Yüreğim savaşırken onca hüzünle
Ellerim barışıverdi birden yüzünle.
Resmine dokundum, yanına sokuldum
İçim, içime sen geldin, ne hoş geldin.

Dokunduğunu şekillendiren
Tatlı dilin ve o güler yüzün
Ürperten sesinle, susuz dudakların
Uyanıvermeli teninde bir sabah
Sabah dediğime bakma güpegündüzün

İsterdim kokun yanımda olsun
Ve senle dolsun içim yeniden
En tükendim dediğim anlarda
Doğsam ellerine küllerimden

Ezber bozan düşlerimdesin artık sen
Doku-n-duğum saçının bir tek telinden
İsterdim bir gün ikimizi üretebilsem
Sakin akıp giden bir damla su gibi
Süzülüp dudaklarından tenine
İsterdim sana rengimi verebilsem

Pembe panjurları olmasa da, bir gün
Alın terimizle kutsanmış imzamız olan
Kapısında, penceresinde hasret kokan
Titreyen ellerimden izler bıraktığımız
Olsun duvarları biz kokan konaklarımız.

Kiraz

seni ezberliyorum

yanakların elma dudakların kiraz

seni ezberliyorum madem

gözlerin badem, dudakların kiraz.

seni ezberliyorum kaşların bir yay

dudakların ay, dudakların kiraz.

seni ezberliyorum çenen elmacık

dudakların azıcık vişne, az kiraz

seni ezberliyorum dudakların kiraz

seni ezberliyorum biraz biraz.

Yok

birikmiş anılarımız kadar
bitmemiş acılarımız da var.
hatta soruyorum bazen kendime
acılardan başka elde neyimiz var?

Enginlerde

E

nginlerde serseri bir gemiyim sensiz...

IV

sevdam dalgalı bir deniz
elbet bir gün
kalbim sakin bir gemi

bir an(d) olsun
tutup ellerimi
yumup gözlerini

üfür şimdi

nefes nefes yelkenlerimi


V

Gün gelir fırtına durur
denizler durulur

geçer zaman
sevgi saygı özen
bakidir her zaman
deli heyecanlardan
artakalan

Sensizlik

N
erelerdesin sevdiğim dilber...

III

sensizlik bensizlik bizsizlik
bu gece benden sana

üç kelime üç hece
ebediyyen silmen için
sözcükleri sözlüklerden

ve
şimdi sessizlik
anlasana...

Razıyım

R
azıyım inan yanmağa seninle...

II

çayımda buhar
başımda dumansan
dudağına değen
ilk pirinç tanesi de
ben olsam

susadığında
yudumladığın su
dokunduğun çiçeklerde
taze bahar
öptüğün bebeklerde
sevdalı süt kokusu

hasretlik türkü türkü
buram buram, hece hece
yanımda ırak düşersin
canını alsam bu gece

Gözlerine Mektup

(durun bırakıp gitmeyin beni o kadar derinlere!)
 
Katlanmış kâğıtlardan
ve dokunulmuş tuşlardan kuşlar
uçuşuyor gözbebeklerinde.
Ve bulutların daha pembe
daha derin maviye çalıyor bu gece
deniz ayakuçlarına serilmişçesine.

Bahçesinde
düşlerinden bir türlü inemediğin
salıncak kurduğumuz bir ev,
vazonda her daim solmayan bir gül olacak.
Külkedisi, pamuk pren(ses)im, kınalı yapıncak

teni gözyaşımla ıslanmış bir bez bebek
ana kuzusu, ev kızı, aileden tatlı bir yumurcak:
verdiğimiz emek...

Hayal gemisinde
düşler kuruyor külkedisinden pren(ses)ler
eteklerinde doğu roma, bir ötesinde persler
kelime avcısı, zaman yolcusu;
gözlerinde bir adam meçhule gider ve gelir
ellerimde kulakları çınlatan iniltiler, sesler.

Oturup insan yapmalı şiirlerden
el birlikte, omuz omuza, hep beraber
marifet nefese ses katabilmekse eğer
kurt düşürmeden kelebek olabilmek, hüner

Ayrılık çok ağırdır. Hani demirden leblebi
bildim evet, bu kadar özlermiş leb-lebi
Susuz çöller gibi kurumuşken, içim-de su
seninle mutluluk biraz hüzün, biraz da bu.

Eğrisi, doğrusu her şey an'dan
içimizde bilinmezlerin kurgusu
kurşun ve kan gibi koparırmış zamandan
yaralı yüreğime akan gözlerinin buğusu

buluttum, umuttum, akar su idim dindim.
görmezdim gördüm, bilmezdim, seni bildim:
uçmaya kararsız ve kanatsız bir melektin sen
kurt olmadan göklere özenmiş kelebeksin sen
 
Velhasıl kelam;
evvel zaman içinde bir varmış sen,
bir de müsadenle var olayım ben
ve kalbur saman içinde bir yokmuş tüm evren...

Benim sen'im

böyle başladı masal:

sizli, bizli

karşı pencerelerde

camdan birbirine bakan komşu çocuklarıydık ikimiz.

sen camdan düştün yüreğime

bir çizik, ince bir sızı gibi

ben pencerenden süzüldüm içeri

deli bir rüzgar, bal, petek ve arı

anlar geçti üzerimizden

ve anlardan bir an geldiğinde yine

ben sende sendim...

sen bendin bende

ben'imdin.

Aşık aldanır

aşk bir ateştir, yananlar iyi bilir

kimileri cesur olur, ölür dirilir

atar kendini her yandım deyişte

bir ateşten yine başka bir ateşe

kimisi de bencileyin, ürker kaçar

hamdır, yanamaz tutuştuğuyla kalır

ucu közlenmiş kuru bir dal gibi naçar

med cezir manzaraları

dile gelip ansızın, öylesine bir an

uykumu yokluğunla böldüğün bir gece

içimdeki öfkeden kudurmuş hayvan

çelip aklımı, diyor ki kendince:

ya çek git buralardan, yak canını

ya sev bu gece delice, yak canını

nereye kadar

daha diyorsun ya,

hani yetmiyor diye

biraz daha, bir şans daha

oysa her defasında

son şansımız bu diye

daha sıkı tutunmalıyız hayata

Yüreği/m çocuk

uyudum, uyandım sen hep aklımdasın

bu kadar uzaktayken bile yanımdasın

aldığım nefessin, damarımda, kanımdasın

madem ki; özümde, içimde, canımdasın

tut elimi, sevdanı bileyim. yüreği/m çocuk

acaba ben kadar sever misin beni?

istesem kocaman sarar mısın beni?

bir düşe dalsam yumup da gözlerimi

madem ki; her zaman çok özlersin beni

tut elimi, halini göreyim. yüreği/m çocuk

yollarda oynarken koşup, düşüyorsun

akşamın serininde titreyip, üşüyorsun

acımadan bazen, yürek yâremi deşiyorsun

madem ki; benimle uzak yolları düşlüyorsun

tut elimi, haydi gidelim. yüreği/m çocuk

aklına esip hani, güneşe gitmek diliyorsun

elalem aya, biz yaya bunu da bilmiyorsun

hangi oyunu oynasak sen beni yeniyorsun

madem ki; haydi gel,yine gezelim diyorsun

tut elimi, gözünü seveyim. yüreği/m çocuk

ne karanlık yollar var, iyi niyet döşeli

ne insanlar tanıdım yürekleri kaç köşeli

"gönül dağı"mız hep lale, sümbül, menevşeli

madem ki; yollarda düşmekten çok ürküyorsun

tut elimi, ikimiz geçelim. yüreği/m çocuk

göçmen kuşlar gibi uzak diyarlara uçuyorsun

yanına sokulsam, hemen az öteye kaçıyorsun

bazen toplayıp, bazen saçlarını saçıyorsun

madem ki; dik yokuşlarda bu kadar susuyorsun

tut elimi, birlikte içelim. yüreği/m çocuk

sana gelirken koşan yollar geri gider

derlerdi bilmezdim ayrılık ölümden beter

ikimize ne günler yeter, ne yıllar yeter

madem ki; ne çok sevdim bilmek istiyorsun

tut elimi, sarılıp öpeyim. yüreğim çocuk

Ayak izleri

üstüne basınca ürktüğün kadar
yere düşen ekmek kırıntılarının

biraz korkup çekindin mi acaba
basarken yüreğimin kırgınlıklarına

Seninle

S
eninle herşey daha güzel...

I
-gul(b)ebek için-

güzel bir gün

güzel bir hava

gün doğmuş güneş açmış

sen de aç göz kapaklarını

uyan bebeğim

dur sakın kapama

gözlerinden öpeceğim.

Adın bu gece umut

Göz açıp kapayana kadar uyudun mu?

Nasıl bir şey bu, hani ağladığımız yarınların

asfalta tenimiz kazınırken nesi güzel, uyuyup

hergün başka bir şehrin bahtsızlığında uyanmanın?

Bir göz açıp kapanmasından az daha uzak

çilesi, yumak yumak bir ömürden kaçarak

hasretin hıncını merdivenlerden çıkaran

yolsuz ve yoksul bir ikindi yalnızlığından

Kokusuna senim karışmış bir çorba, ocakta

Yorgun bakışlarımızda bitimsiz bir kardeşlik

Ve hayatın alnımızda iz bırakırken yaptığı kalleşlik

Alnımı gök kubbeye dikerken de yanımda dur

Ağlama sakın, sadece elimi tut.

Seni seviyorum. Adın bu gece umut...

Budur işte

sözün ne anlamı kalır

yanımda olsan keşke

kelimeler ne kadar anlamsız

hiç konuşmasak da olur

geriye bir hay, bir huy
bir nefes verip, almak kalır.

yani her akşam işten çıktığımda

sevinçli bir telaşla geliyorsam sana

ya da sen coktan pişirip, bir kap erişte

benı beklıyorsan hani gözlerin kirişte
budur sevdiceğim budur, budur işte.