Yapma

hiç yüksekten düştün mü

ben çok düştüm

ve çok canım yandı inan

öyle oluyor işte bazen

iki kırılgan yürek

ötekine küserek

bir dalda tutunamıyor

susma kırıldığın zaman

susma ama isterim ki; dinle

ben küsmem kırıldığım zaman

sen de küsme, konuş benimle

Ömrümüz olsun

bulutlar hızla geçer
gözlerinin önünden
sıcak nefesimden kopup gelen
bir rüzgar tenini öptüğü zaman

çiçekler tomurcuktan açar
karbeyaz birer gül olur

henüz yeterince koklayamadan
hızla gün doğar ve tükenir zaman

hem zaman dursun istiyor insan

hem de hepsini yaşamayı mevsimlerin

bütün düşleri, kısa metraj olmayan
bir film şeridi gibi...

hem soluk soluğa
hem de soluksuz...

Mesafeler

hani yetmiyor gibi mesafeler

sesli harfleri çalınmış kelimeler

dilsiz yüreklerle, konuşamıyoruz bile

oysa barış ve sevda
dağlarda yüksek sesle söylenmesi gereken
özgürlük türküleri değil miydi?
hani nerde, nerde hani?

kolay değil
insan yüreğinde yolculuk

kolay değil , uçup konabilmek bir omuza

ufacık bir rüzgarda
kırılıveren kelebek kanadıyla...

Akıl

akıl başa geldiğinden

ya da baştan gittiğinden beri

böyledir türküsü buraların

kuruyan gözyaşlarımıza inat
çalar söyler, güler oynarız 

can bedenden gidene kadar...

Ceylana 1000 Mektup - 4 -

IV

anlaşılabilir bilirim,
esen her deli rüzgar

dokunabildiğini dalgalandırmak ister

ancak neden düşüme girer bilmem

saçlarının bir telinden koskoca evren

dokunduğumda bilmem neden

kocaman bir dünyayı görürüm

bir yudum suya uzanan avuçlarımda

"esip gelen, her ılık rüzgar

neden tenimi bir öncekinden daha derin yakar"

neden titretir öpüşlerin

ve neden yangınlarda ben, üşüyüp irkilirim

yangını söndürmek için

karşı dağlarda bir ateş yakarlar

ateşe ateş eş, kardeşse eğer

neden bir dudağın ateşini bir diğeri söndürmesin

söndürmek mi yandırmak mı

bulmacamın eksik kelime ne

beni sana kandırmak mı?

kalbine güvenmişim

adımı duyar da

çığlık çığlık sever diye sevgili

kendini şair sansın denilen adam

kollarıyla kuşatır bir evreni

kolay mıdır kuşatmak bir yüreği

kör, topal kelimeden askerlerle

yüreği kuşatacak eller şefkatli

yüreği kuşatacak kollar sevgili

ve dokunacak yürek mangal gibi olmalı

mangal nasıl bir ateşin simgesi

ateş nasıl bir heyecanın alevi

ve dokunmak ateşe ellerinle

sende nasıl bir isyan türküsü

özgürlük nasıl bir eylem türü

teninde insanın

yağmur iplik iplik yağınca mı güzel

yoksa ıslanmak daha mı sağanak

deli bir çağlayan coşar bu gece

dalgalanır su dalgalanır deniz

dalgalanır da deli yürek

dolup taşacağı bendini arar

çölde kaybolmuşçasına sessiz

sesim çıksa sanki kıyamet kopacak

bir çocuk bekler tenimde ölümü

izbe ve karanlık sokaklarında hayatın

sensiz karanlık her gün,
hüznüm senime muhtaç

bir ışık

yürekli bir ışık lütfen...

Ceylana 1000 Mektup -3-

III

sessiz, derinden

ve her solukta yenilenir hayat

biz bizim nefesimizi duyabilirsek

köprüyü mü indirmeli

nehri mi kaldırmalı

nehir dalgaları yükseklere taşır

köprülere ilk dokunuşu dalgaların

söyle bu kadar mı sarsar insanı?

gün gelir köprüler de eğilir ama

aslolan akarsuya kapılıp gitmektir

yüzme bilmesek de, teslim olabilirmektir

suya değen,

ayaklarından ötesi olmasa da

inan, köprü kanatlı bir kuş olabilir

“bir suya kapılıp gitmek istiyorum

dalların kırıldığı yerde, kanatlanan bir kuş olmak istiyorum "

"su olmalı birkaç damla

ve ince bir sızı gibi süzülmeli toprakta"

bir çocuğun minik elleriyle çizdiği

yollarda yol almak

parmak uçlarının değdiği

izleri iz bilmek

yatağım diye nehir olmak size

enginlere gidene kadar coşup

sonra sakin dökülmek bir denize

kırılan değil
yeşeren bir dal olmak

umut olmak ve ümitli olmak

yuvadan uçan minik kuşların

yüreğindeki heyecana ortak olmak

sonra yok olmak

ve yeniden var olmak

ümidvar olmak

"körebe olmak da yakışır insana

dokunarak öğrenebilmek için sana"

gölge oyunlarında

bir gözü görmekten öte

resmedersin ya hani ellerinle

sadece hatları yakalamakla

bir yüzü ezberler ya hani ellerin

ve ne der acaba dudakları bir insanın

seviyorum diyen bir çift ıslak dudağa

dokunduğunda parmak uçlarıyla

yazılabilir mi ürkek ellermin şiiri

sen parmaklarıma değen

avuçlarımın terlerken duyduğu

ve uzaklardan yakına gelen

rüzgar öpmüş çiçek dokunuşları

kokladığım bahar havası

içimde dinmeyen bir bahar özlemi

yazbahar, kışbahar, düşbahar

sen, gelsen ya, yaz...

Ceylana 1000 Mektup - 2 -

II

susmak güzeldir

susamak da öyle

değme gitsin, anlam katar

bir de anlamı okuyabilen yazarsa

ve susan bir kalpte ateşi görecek gözleri varsa

ya körse bencileyin

gelmek ister de gelemez

dağların tepelerinden

kıvrılıp gelen bir nehir gibi

yada yağmurda

bir damlaya tutunup gelen

hani dışarı çıkıp kokladığın
serin bir nefes gibi

kimbilir

yaşam

yaşamaktır en başta

bilerek, isteyerek yaşamak

ve yaşatmak sevdayı

bildirerek, isteyerek yaşatmak

can olmak, kan olmak

ses olmak nefes olmak

yaşamak, birden bin olmak

binden biz sadece biz olmak

bir rüzgar olup sokulmak sevgiliye

bir mektupla ulaşmak kapı altından

yaşamak biraz ölmektir

biraz da öldürmek hatta

kederi kapı dışarı etmek

hüznü ve tüm kötülükleri

biraz da siyahtır yaşamak

gece kadar kara, pamuk kadar beyaz

yaşamak, almaktır

bir nefes gibi

ve vermektir yine

tıpkı bir nefes gibi

haydi

nefes al, nefes ver

gülümse aynalara

gülümse bana

insan insanın aynası

bak gözlerime
yaşayalım birkaç nefes daha.