Yolculuk

yağmurla gelen,
bir su damlası olsaydım

tutunup saçının bir tek teline

süzülmeden düşmek istemezdim tenine

Yaz be yaz

Kardelenler kadar masum

bir o kadar sabırlı

bir o kadar isyankar

bir o kadar da boynu bükük

üşümekten korkmasamda

düşüncemden korkarak

dokunmaya kıyamadığım

ak pak sabahlara açan çiçeğim

kendime saklarken rengini

kendimden bile sakındığım

eteğine rüzgar olup takındığım

yüzünde kendim olup bakındığım beyaz...

varlığında kıymeti bilinmez

yokluğunda hasreti dinmez

yoklukların azlıkların

ve imkansızların rengi beyaz...

biraz kış, biraz kar, biraz ayaz...

elbet sana da yakışır

YAZ...

Gül'e

sen bir limansan

gelen de olur, giden de

yüreğime demir de atsa

gözüm kalmaz benim hiçbir teknede.


 

Do re mi

artık adını heceleyen
sadece ben değilim.

seninle gündüzü geceleyen,
kalbimden seni kıskanabilirim...
 

Nihayet

Ve
sen geldin...

Birbirinin aynısı günlerden bir gün
Yüreğim savaşırken onca hüzünle
Ellerim barışıverdi birden yüzünle.
Resmine dokundum, yanına sokuldum
İçim, içime sen geldin, ne hoş geldin.

Dokunduğunu şekillendiren
Tatlı dilin ve o güler yüzün
Ürperten sesinle, susuz dudakların
Uyanıvermeli teninde bir sabah
Sabah dediğime bakma güpegündüzün

İsterdim kokun yanımda olsun
Ve senle dolsun içim yeniden
En tükendim dediğim anlarda
Doğsam ellerine küllerimden

Ezber bozan düşlerimdesin artık sen
Doku-n-duğum saçının bir tek telinden
İsterdim bir gün ikimizi üretebilsem
Sakin akıp giden bir damla su gibi
Süzülüp dudaklarından tenine
İsterdim sana rengimi verebilsem

Pembe panjurları olmasa da, bir gün
Alın terimizle kutsanmış imzamız olan
Kapısında, penceresinde hasret kokan
Titreyen ellerimden izler bıraktığımız
Olsun duvarları biz kokan konaklarımız.

Kiraz

seni ezberliyorum

yanakların elma dudakların kiraz

seni ezberliyorum madem

gözlerin badem, dudakların kiraz.

seni ezberliyorum kaşların bir yay

dudakların ay, dudakların kiraz.

seni ezberliyorum çenen elmacık

dudakların azıcık vişne, az kiraz

seni ezberliyorum dudakların kiraz

seni ezberliyorum biraz biraz.

Yok

birikmiş anılarımız kadar
bitmemiş acılarımız da var.
hatta soruyorum bazen kendime
acılardan başka elde neyimiz var?